W wielu szkołach decyzje podejmowane są nie dlatego, że są dobre – ale dlatego, że „tak zawsze było”. Albo dlatego, że „ktoś kazał”. Albo dlatego, że „coś trzeba zrobić, bo inaczej będzie problem”. I choć często nikt tego nie mówi wprost, to efekt widać wyraźnie: chaos, frustracja, bezrefleksyjne działania, które mają „odbębnić temat”.
W centrum tego chaosu nie stoi zła wola. Stoi brak krytycznego myślenia. A konkretnie: brak nawyku zatrzymania się i zadania pytania „po co?”. Brak odwagi, by zakwestionować schemat. Brak przestrzeni, by rozważyć alternatywy. Bez tego szkoła działa jak automatyczny pilot – wykonuje znane procedury, nawet jeśli dawno przestały mieć sens.
Szkoła bez myślenia krytycznego to nie jest szkoła bez mózgu – to szkoła bez refleksji. Decyzje podejmowane są w pośpiechu, opór nauczycieli rośnie, zmiany są wprowadzane bez zrozumienia. I nikt nie zadaje pytania: „Czy to w ogóle działa?”. Brakuje danych. Brakuje argumentów. Brakuje rozmowy. Jest tylko presja: róbmy coś. Byle jak. Byle już.
Tymczasem krytyczne myślenie nie oznacza „krytykanctwa” ani wiecznego oporu. To umiejętność analizowania sytuacji, oceniania konsekwencji, podejmowania decyzji z sensem. To myślenie, które pozwala robić mniej – ale mądrzej. I kiedy zaczynamy je wprowadzać – nawet po cichu, nawet nieśmiało – szkoła przestaje dryfować. Zaczyna płynąć świadomie do jasno określonego celu, ze skutecznym liderem u steru.
Nie zostawiaj edukacji przypadkowi – sprawdź nasze szkolenia online z Kompetencji 4K i zacznij realnie rozwijać kompetencje 4K: https://4k.instytutkrytycznegomyslenia.pl/
