Myślenie krytyczne – kiedyś myślałam, że to banał, mrzonka niemożliwa do zrealizowania w warunkach szkolnych. Teraz wiem, że się bardzo myliłam. Nie jest to łatwe, ale na pewno możliwe.

Myślenie krytyczne – kiedyś myślałam, że to nauka samodzielnego myślenia, wnioskowania, teraz myślę, że to coś więcej. To zaplanowany sposób działania aby jeszcze więcej wynosić z zajęć… aby uczniowie mogli manipulować, doświadczać, wnioskować. To zadawanie pytań, poszukiwanie odpowiedzi, coś czego bardzo potrzebują aby stać się samodzielnym poszukiwaczem wiedzy.

Myślenie krytyczne łączyłam z filozofią, teraz odkryłam przestrzeń i techniki pracy z młodzieżą. Warto oddać więcej przestrzeni na samodzielność ucznia, nie ufać wykładowej wersji zajęć, choć pokusa modelu akademickiego w nauczaniu języka polskiego w szkole średniej ma długą tradycję.

Myślenie krytyczne jest kwintesencją kreatywnego działania z niegraniczoną możliwością myślenia, zastanawiania się, budowania odpowiedzi i popełniania błędów, a efektem końcowym jest właśnie twórcze działanie.

Myślenie krytyczne – kiedyś myślałem, że to zbyt skomplikowane, żeby można było to stosować na co dzień; teraz myślę, że i tak dużo z tego stosuję 🙂