W każdej szkole, każdego dnia, ktoś wybiera milczenie zamiast działania. Uczeń, który zna odpowiedź, ale nie podnosi ręki. Nauczyciel, który rezygnuje z nowej metody, bo nie ma pewności, czy „to wypali”. Lider, który nie zadaje pytania, bo obawia się, że wyjdzie na niekompetentnego. Wspólnym mianownikiem tych sytuacji nie jest brak wiedzy, odwagi czy kompetencji – ale przekonania. To one kształtują nasze wybory bardziej niż jakiekolwiek programy czy procedury. Są jak cichy

Wczoraj, 5 marca, miałam przyjemność poprowadzić szkolenie „Kultura błędu” w Zespole Szkolno-Przedszkolnym w Sobiekursku. To wyjątkowe wydarzenie nie tylko ze względu na temat, ale również na otwartość i gotowość tej szkoły do podejmowania wyzwań. Jako pierwsi zdecydowali się na ten warsztat, pokazując ogromną odwagę i chęć zmiany podejścia do edukacji! 🔹 Błąd jako element naukiPodczas warsztatu zgłębialiśmy temat błędu – nie jako porażki, ale jako szansy na rozwój,

Czy można rozwijać kreatywność w atmosferze, gdzie błędy są powodem do wstydu? Trudno wyobrazić sobie przestrzeń do twórczego myślenia, jeśli uczniowie boją się popełniać błędy. Tymczasem w świecie dynamicznych zmian i wyzwań XXI wieku kreatywność jest jedną z kluczowych umiejętności, a szkoła może być idealnym miejscem do jej rozwijania – jeśli stworzy warunki, w których błąd stanie się początkiem odkryć, a nie powodem do krytyki.

Zmiana podejścia do błędów w edukacji wymaga nie tylko zrozumienia ich roli, ale również konkretnego planu działania. Wprowadzenie kultury błędu do klasy to proces, który zaczyna się od nauczyciela – jego nastawienia, języka i działań. To krok w stronę szkoły, która uczy nie tylko wiedzy, ale również odwagi do eksplorowania, próbowania i podejmowania wyzwań. Pierwszym krokiem jest zmiana języka, jakim mówimy o błędach. Zamiast stawiać znak równości między błędem

Integralność to jedno z najważniejszych, choć często niedocenianych, pojęć w edukacji. Jesper Juul, wybitny pedagog i autor książek o relacjach z dziećmi, definiuje ją jako zdolność do pozostawania w zgodzie z własnymi emocjami, potrzebami i granicami. Integralność dziecka bywa naruszana nieświadomie – przez zbyt krytyczne uwagi, ignorowanie emocji lub presję na osiąganie wyników. Kultura błędu może jednak stać się kluczem do jej ochrony i wzmacniania.

Dlaczego tak trudno przyznać się do błędu? Jak strach przed porażką wpływa na naszą zdolność uczenia się? Neurodydaktyka dostarcza niezwykle cennych odpowiedzi na te pytania. Pokazuje, że błędy są nie tylko naturalnym elementem nauki, ale także kluczowym mechanizmem napędzającym rozwój. Jednak to, jak są traktowane w środowisku edukacyjnym, ma ogromny wpływ na efektywność procesów poznawczych. Z perspektywy neurodydaktycznej każdy błąd to moment, w którym mózg aktywnie poszukuje lepszych rozwiązań.

Błędy w szkole od zawsze budzą mieszane emocje. Są czerwonymi znakami na kartkach sprawdzianów, obniżają ocenę, a czasem stają się powodem frustracji i zniechęcenia ucznia. Tradycyjny model edukacji często traktuje błąd jako coś, co trzeba wyeliminować – znak niekompetencji, niedbałości lub braku wiedzy. Tymczasem nowoczesne podejście do nauczania pokazuje, że błędy mogą być czymś zupełnie innym: katalizatorem rozwoju, kluczem